หากจะรัก รักนั้นต้องทั้งหมด
เกียรติยศฤาชีวิต ปลิดให้ได้
ถึงโลกจะมหาศาล...ค่าปานใด
จะวางไว้ในอุ้งหัตถ์ ‘ รักนิรันดร์ ’
ความสำคัญของเวียงสรอง มิใช่ ‘ ศักดิ์ ’ แห่งเจ้าหลวง แต่อยู่ที่เสรีและความผาสุกของชาวเวียงสรองทั้งหมด ถ้อยรับสั่งของ ‘ พ่อเจ้า ’ ยังตรึงแน่นในพระทัยเจ้ารอยอินทร์
“ เจ้าหลวง มิใช่ผู้มีอำนาจใหญ่หลวง หากเป็นผู้รับภาระใหญ่หลวง การเป็นเจ้ามหาชีวิต ขอให้จำไว้...มิได้แปลว่าเจ้าชีวิตคนอื่นทั้งแผ่นดิน ความสุขใดที่เป็นของปวงชน ต้องมาก่อนตัวเอง แผ่นดินทุกตารางนิ้ว กรวดทรายทุก้อน ต้นไม้ทุกต้น เจ้าต้องรักษาให้กับคนในแผ่นดิน...” รับสั่งสุดท้ายคือ...
“ รอยอินทร์...รอยคำ พ่อฝากแผ่นดินไว้ด้วย! ”
ด้วยหน้าที่ชีวิต รับผิดชอบ คือคำตอบที่รบอยู่มิรู้สิ้น
ศึกใหญ่ของ ‘ เวียงสรองกู้ชาติ ’ จึงอุบิ มีทุกชีวิตทุกวิญญาณ...ทุ่มลงไปเพื่อแผ่นดิน แผ่นดิน...เกียรติศักดิ์เหนือกว่า ยิ่งใหญ่กว่าชีวิตคน!
เจ้ารอยอินทร์หันพระพักตร์มาพอดี มิราซื่อตรงต่อตัวเอง จึงมิได้แปรสายตา แม้แต่กระแสอ่อนโยนก็มิจางด้วยเหตุนี้...หลังจากนั้นแค่อึดใจ วรองค์โปร่งๆ จึงเคลื่อนมาประทับใกล้โดยเงียบๆ เช่นกัน หัตถ์นวลแบออก มิรามอง นิ่งนิดเดียว...วางมือลง มือทั้งสองเกาะกุมกันเงียบๆ เจ้านางน้อยน้ำพระเนตรคลอ สีพระพักตร์เจ้ารอยอินทร์สงบสุข
“ คุณแน่ใจได้...สิ่งใดที่ผมกำไว้ในมือ ไม่เคยยอมปล่อย ” กระแสรับสั่งดังพอได้ยินกันสองคน
“ เช่นกันค่ะ สิ่งใดที่ฉันวางใจ ก็จะให้ความางใจตลอดไป ”
รอยอินทร์...ยอดรัก ฟ้ากว้างแห่งเวียงสรอง เป็นของเธอ แผ่นดินทุกย่างก้าวที่เหยียบย่ำเป็นของเธอ ดอกไม้ที่เบ่งบานทุกดอกเป็นของเธอ ฉันจะรักษาฟ้าแห่งเวียงสรองไว้ให้เธอ รักษาแผ่นดินทุกตารางนิ้วไว้ให้เธอ
ดอกไม้ทุกดอกจะเบ่งบานเพื่อเธอ...คนเดียว
ยอดรัก...แม้แต่ชีวิตของฉันก็เป็นของเธอ คนเดียว!
ศึกใหญ่ของเวียงสรองกู้ชาติจึงอุบัติ อีกครั้ง!!!!
ชีวิตเป็นเครื่องเดิมพัน แผ่นดิน....เกียรติศักดิ์ ยิ่งใหญ่กว่าชีวิต...เจ้าหลวงรอยอินทร์!
ด้วยรัก ด้วยเกียรติศักดิ์ ด้วยหน้าที่ชีวิตรับผิดชอบ
คือคำตอบที่คนทั้งแผ่นดิน....รบทั้งหมดด้วยหัวใจ!!
รอยอินทร์ เรื่องราวต่อเนื่อง โสมส่องแสง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น