‘เลือดขัตติยา’ เป็นเรื่องราวของหนุ่มผู้มีมันสมองเป็นเลิศ อโณทัย...มีชีวิตที่มอบความภักดีสูงสุด และดำเนินทุกอย่างเพื่อปกป้องราชบัลลังก์ เขาเล่นการเมือง...เริ่มต้นจาก ‘พระพี่เลี้ยง’ ในเจ้าชายและราชกุมารี
จนก้าวขึ้นเป็น ‘ท่านผู้บัญชาการ’
บัญชาการสูงสุด ผู้กุม ‘อำนาจ’ ยิ่งใหญ่แห่งรัฐยโสธร
อำนาจที่อาจต่อรองกับขั้วแห่ง ‘ราชศักดิ์’ ได้
เขาผู้ถูกเตือนว่า...” แม้ ‘อำนาจ’ กับ ‘ราชศักดิ์’ จะเป็นของคู่กัน แต่ประชาชนเช่นเราก็ควรมีแต่ ‘อำนาจ’ เท่านั้น อย่าไปก้าวก่าย ‘ราชศักดิ์’ แห่งราชบัลลังก์ เป็นอันขาด “
หากใครไหนจะอ่าน ‘หัว’ ของอโณทัยออก ถ้าจะมีก็เพียง ‘ทิพยรัตน์ดารากุมารี’ ราชศักดิ์แห่งราชบัลลังก์ยโสธรเท่านั้น
หาก ‘ใจ’ ของ ท่านผู้บัญชาการ ภักดีแค่ไหน
หาก ‘ใคร’ เอาหัวของเขาเองเป็นเครื่องค้ำราชบัลลังก์
‘หัว’ ที่ยอมค้อมให้เฉพาะเท่าที่ ‘หัวใจบัญชา’ เท่านั้น
‘หัว’ ที่แทนความหมายว่า...อโณทัยไม่มีใคร นอกจากเธอคนเดียว...ทิพยรัตน์ดารากุมารี!
“ถ้าเราเคยทำให้หัวของคนที่เรารักหลุดจากบ่าได้ เราย่อมไม่อาทรต่อหัวใคร แม้แต่หัวตัวเอง!”
ทำไม ‘อำนาจ’ ท่านผู้บัญชาการ จึงไม่รวมกับ ‘ราชศักดิ์’ แห่งยโสธร ทำไม ยามเมื่อมี ‘ดารา’ อยู่เยี่ยมฟ้า ยามนั้นย่อมไม่มี ‘อโณทัย’ บนนภา ทำไมหัวใจดวงหนึ่งจะไม่รู้ว่า...หากหัวใจดวงนั้นกำลังจะสลายลง
หัวใจอีกดวงหนึ่งจะไม่พินาศย่อยยับลงไปด้วย
ปลายปากกาแห่ง ‘ลักษณวดี’ นี้
จะเป็นผู้ไขปัญหาทั้งหมด
รัชนก นามทอน
บรรณาธิการ
เดือนกันยายน ๒๕๕๒
“กฎธรรมชาติเป็นอย่างนั้น เมื่อไหร่มีดารา ย่อมไม่มีอโณทัย
เช้าแล้ว...กลับเถอะ จำไว้นะ...คนเข้มแข็งย่อมไม่ร้องไห้ให้ใครเห็น ”
“ฉันสัญญา เพราะฉันไม่มีวันเหลือน้ำตาไว้ให้ใครอีก
ถูกอย่างเธอว่า...ถ้าเราเคยทำให้หัวคนที่เรารักหลุด
จากบ่าได้ เราย่อมไม่อาทรต่อหัวใคร...แม้แต่หัวเราเอง!”“กลับไปเถอะดารา เราจากกันตรงนี้ดีกว่า
เหมือนอย่างที่เราจากกันที่ชายป่าโน้น”
“ให้ฉันอยู่ต่ออีกสักครู่ไม่ได้หรืออโณทัย...”
“อย่าเลย...เรารีบจากกันเสียตอนนี้ดีกว่า หาไม่...”
ชายหนุ่มกล้ำกลืนความรู้สึกลงโดยเร็ว น้ำเสียงที่พูดต่อฝืนให้แจ่มใส
“ไปเถอะ...เราจะได้จดจำภาพนี้ไว้ พร้อมด้วยความหวังว่า
พรุ่งนี้...เราจะได้พบกัน แม้...พรุ่งนี้มันจะมีหรือไม่มีก็ตาม
แต่ก็จะทำให้หัวใจเรามีความหวังหล่อเลี้ยง
ไปเถอะดารา...แล้วอย่ามาอีก เพราะจะทำให้หัวใจของฉันหมดความสุข
เนื่องจากจะพะวงห่วงเธอเรื่อยไป”
อโณทัยพยักหน้าให้ช้าๆ มือต่อมือยังแตะกันไว้
ดวงตาชายหนุ่มเจิดจ้า แจ่มใส
ในขณะที่ดวงตาดำคมแวววับด้วยน้ำหล่อเลี้ยง
หากพยายามแข็งขืนไว้ตามสัญญา
“ลาก่อน...ดารา...หากฉัน ได้เวลา...นอนหลับ
ฉันจะขอร้องเจ้าหน้าที่เขา ให้วางมือที่สวมแหวนนี้
ไว้แนบหัวใจ เพื่อจะได้เป็นความหมายว่า อโณทัยไม่เคยมีใครอื่น
จากจาก...เธอคนเดียว
ลาก่อน ทิพยรัตน์ดารากุมารี”
ถ้าเมื่อใดกระหม่อมทำหน้าที่ของตนเอง
กระหม่อมก็จำต้องลืมเรื่องราวของหัวใจให้สิ้น
และถ้าเมื่อใดกระหม่อมทำตามหัวใจ หน้าที่ก็ไม่มีความหมาย
ด้วยรัก...กระหม่อมขอถวายชีวิต
ด้วยภักดี...หัวนี้ของกระหม่อมจะเป็น
เครื่องค้ำจุนราชบัลลังก์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น