อขิทโร อุบัติ มหาคุรุเทวา
คำนำสำนักพิมพ์
” ท่านหวายิน....”
เสียงที่เอ่ยกับเธออีกครั้งอ่อนโยน
“ ยามนี้ข้าจดจำได้ทุกอย่างแล้ว ข้าคือ มหาคุรุเทวา ฌัลล์ ที่ไม่อยากจดจำความเลวร้ายที่มนุษย์หยิบยื่นให้ข้าได้ แต่เวลานี้มันเกิดขึ้นมาแล้ว ทุกอย่างที่ข้าจำ มันได้กลับมาพร้อมกับหยดโลหิตของท่าน หากท่านมีอันเป็นไป ข้าจะทำตามสิ่งที่ข้าเคยประกาศไว้ จะผลาญทุกสิ่งในโลกนี้เพื่อเป็นการบูชายัญในสิ่งที่มันได้กระทำต่อท่านของข้า “
ผลาญทุกสิ่งเพื่อเธอ!!!
‘ สุวรรณภูมิ ‘ ดินแดนริมฝั่งทะเลยาวสุดลูกหูลูกตา และดินแดนแห่งนี้เป็นจุดกำเนิด ‘ มหาคุรุเทวา ฌัลล์ ‘ จ้าวแห่งอขิทโรในยุคหนึ่งผู้มีปาฏิหาริย์แห่งการกำเนิดดุจโอรสจากสวรรค์
ผู้ซึ่งถือกำเนิดมาพร้อมกับคำทำนายที่ว่า
“ วิถีมหาราชาพาดผ่านท้องฟ้าเมืองกาละในช่วงเวลาที่กำเนิด ทารกชายที่เกิดในคืนนี้ย่อมเป็นใหญ่เหนือผืนพิภพ จะมีชื่อเสียงกระเดื่องไปยังสามภพและมีผู้คนเอ่ยถึงเขาไปอีกหลายร้อยชั่วอายุคน”
นี่คือบทเริ่มต้นของ "ฌัลล์" ผู้ยังไม่เคยเข้าใจความหมายของ ‘ รัก ‘ ที่
ถึงแม้ความตายจะมาถึง แต่ความรักนั้นยังอยู่
ใครคนนั้นมีความหมายยิ่งใหญ่ที่สุดในจักวาล...
จนกระทั่งใครคนนั้น เดินเข้ามาในชีวิต...
เธอค่อยๆเอื้อมมือแตะดวงหน้าคนในเงาเบาๆ จับต้องได้ครั้งหนึ่งที่เคยคิดว่าจะได้แตะต้องสัมผัสเขา บัดนี้...ในยามนี้ เธอได้จับต้องเขาได้อย่างที่คิด เป็นครั้งแรกที่รู้ว่าเขาสามารถแตะต้องตัวเธอได้โดยไม่ต้องผ่านผู้ใด
นี่คือเธอ นั่นคือเขา ในสภาพเช่นนี้ยิ่งกว่าความฝัน
สัมผัสที่ร้อน เย็น เป็นอย่างไร นั่นไม่เท่ากับความรู้สึกอ่อนโยนที่รับรู้ถึงกัน คลื่นนุ่มนวลที่โอบล้อมเธอเหมือนจะกอดแนบเธอกระชับไว้อีกครั้ง อย่างสุดหวง จนเธอรู้สึก
เขาหวงแหนเธอมากขนาดนั้นเชียวหรือ
ถึงแม้ว่า “ฌัลล์” จะถูกกันออกไปจากเส้นทางธรรมแห่งนักพรต แต่จะมีผู้ใดฤาฝืนชะตาลิขิตได้
ท่ามกลางงานพิธีวิวาห์ของรัชทายาทหนุ่มผู้งามสง่าแห่งกาละนคร เสมือนมีพลังดึงดูดให้เขาบริกรรมบทสวดภาวนาตามพระสูตร โดยมิได้เข้าสู่พิธีเรียกอขิทโรที่ถูกต้อง
“ ขิทโร ขิทรัง อ-ขิ-ท-รา-นัง อ-ขิ-ท-รา-โน “
รับดวงไฟแห่งอขิทโรเม็ดแรกที่นำพาชีวิตทายาทแห่งนครกาละผู้ยิ่งใหญ่ เปลี่ยนไปสู่ความเป็นักบวชอขิทโรโดยสมบูรณ์
ดังที่สมควรกำเนิดมา !
ปริศนาที่รอคอยคำตอบ ได้ค่อยๆปรากฎชัดจาก “อุบัติมหาคุรุเทวา” และโปรดติดตามบทสรุปของผู้ยิ่งใหญ่แห่งมหาคุรุได้ใน “อขิทโร มหาคุรุเทวา ปรัยวสาน “
แต่ยามนี้ เชิญหาความสำราญกันก่อนได้เลย.....
รัชนก นามทอน
บรรณาธิการ
สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม
เดือนมีนาคม 2554
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น