คำนำสำนักพิมพ์
'สัญลักษณ์แห่งอขิทโร กงล้อแห่งกาลเวลาที่มนุษยน์จักต้องเวียนวนอยู่ในกาลจักรต่อไปด้วยความเพียร
คือความหมายของความอดทน เพียรพยายามของมนุษย์
คือความหมายของความอดทน เพียรพยายามของมนุษย์
ผู้ที่ได้รับลูกปัดอขิทโรเม็ดแรกคือมีความเพียรเป็นการตั้งต้นแห่งเขาแล้วนั่นเอง ‘
บุรุษผู้ดำรงอขิทโรเพียงเม็ดเดียว ยังได้มายากยิ่ง แล้วกับอขิทโรเมื่อรวมกันทั้งเส้น ก็คือการรวมศูนย์พลังกาลจักรทั้งสิบสองจักรวาล จะหามนุษย์วิเศษใดบำเพ็ญตบะสู่ ‘ อชิทโร ดวงจิตสูงส่ง ’ ที่สวรรค์ทั้งยี่สิบหกชั้นยังอำนวยพร และร้อยยี่สิบแปดขุมนครยังเกรงใจได้
ยกเว้นบุรุษผู้นี้...มหาคุรุเทวา!
ผู้บำเพ็ญมาจนถึง...สามร้อยหกสิบกว่าเม็ด แล้วพึงหยุดไว้แค่นั้นไม่บำเพ็ญ ‘ อขิทโรเม็ดหยุด ’ อขิทโรเม็ดสุดท้าย!
เขามิใช่ ‘ ตัวแทน ’ แห่งเทวะเช่นที่พบมา
เขามิใช่ ‘ เทวะทูต ’ ที่เป็นแค่สื่อแห่งเทวะ
เขามิใช่ ‘ เทวะทูต ’ ที่เป็นแค่สื่อแห่งเทวะ
บุรุษนั้นคือ ‘ มหาคุรุเทวา ’ ที่เหนือกว่ามนุษย์ธรรมดา ที่เหนือกว่าดวงจิตทั้งปวง และเป็นคุรุแห่งคุรุทั้งหลาย นั่นยอมเป็นผู้อยู่เหนือกาลจักรแห่งสรรพจักรวาล!
‘ ในภพโลก ทุกชั้นฟ้าทุกชั้นนรก ข้ามีนามว่า คุรุรักขส มิเคยกลัวใคร บารมีของข้าทัดเทียมเทพสวรรค์ มิมีใครทำให้คุรุรักขสเช่นข้ากลัวเกรงได้ นอกเสียจากบุรุษผู้เป็นมหาคุรุ ผู้เป็นครูแห่ง...พวกข้า! ‘
“ เขาเป็นมหาคุรุของท่านรักขส มหาคุรุเช่นเขาย่อมเป็นมนุษย์เช่นท่านมาก่อน เขาจะมีอำนาจมากมายแต่ไหนเล่า ” อาจารย์ผู้คงไสยเวทเอ่ยเยาะหยัน
“ บังอาจ! ” ร่างนั้นประกาศกร้าวเสียงดัง
“ เจ้าอาจารย์คุณไสยจอมบาป ! จงหยุดแส่เอ่ยถึงนามของมหาคุรุแห่งเรา! ”
มหาคุรุแห่งเรา คือ อขิทโร ฌัลล์
อำนาจและคำสัญญาของอขิทโร ฌัลล์ ยิ่งใหญ่และเป็นนิรันดร์เสมอ
“ หวายิน...”
เสียงลมหายใจของเธอแผ่วลง เหมือนคำสัญญาที่บอกว่าจะปกป้องเธอไว้ชั่วนิรันดร์ มันกำลังจะเหือดหาย เพราะเขาไม่อาจรักษาคำสัญญานั้น
อขิทโร ฌัลล์ ผู้ยิ่งใหญ่ จะมีความหมายอันใด
หากไม่สามารถคุ้มครองปกป้องชีวิตผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งให้ได้ตามสัญญา
คำสัญญาของอขิทโร ฌัลล์ ยิ่งใหญ่และเป็นนิรันดร์มิใช่หรือ
หากอขิทโรของเขาที่เพียรบำเพ็ญจะมีความหมายอะไร ในเมื่อพวกมนุษย์มันทำลายคำสัญญาของเขาไปจนสิ้น!
พวกมนุษย์!
เมื่อมันทำ มันก็ต้องรับการชดใช้...จากอขิทโร!
จงภาวนา...นามข้า มหาคุรุ แห่งเทวา
จักนำ อขิทโร อัสตระ...มฤตยูสมัย
ดลสรรพสิ่ง ดับสิ้นไป เป็ดยุคนวกาล
อัสตระ...อาวุธแห่งการล้าง ยุคสมัย...อขิทโร!
“ ผู้หญิงตัวเล็กๆ เช่นข้าจะรองรับดวงวิญญาณของผู้ยิ่งใหญ่เช่นท่านไหวหรือ”
ดวงหน้างดงาม นัยน์เนตรเขียวมรกตเรืองวาววาม จ้องหญิงสาวแนบนิ่ง ตวัดร่างบางมาแนบกายอย่างหวงแหน
“ ขอเพียงเป็นเจ้า...ดวงวิญญาณที่ยิ่งใหญ่แห่งจักรวาล ก็พร้อมจะหมอบแทบเท้า เป็นทาสเจ้าชั่วนิรันดร์ วาร์จิน”
เสียงเขาเอ่ยคำเรียกคนในอ้อมกอดสั่นพร่า ก่อนจะทับทาบไปบนร่างงาม ให้ทุ่งหญ้ากว้างขวางเป็นสักขีแห่งพยาน
ในสัญญารักจากหัวใจ...ยิ่งใหญ่เกินกว่าคำว่า ‘ ผูกพัน ‘
ประกาศคำสัตย์มั่นที่จะยอมตกเป็นทาสนางชั่วนิรันดร์!
หนึ่งคือดวงจิตสูงส่งแห่งอขิทโร ฌัลล์ อีกหนึ่งคือดวงใจ อันพิศุทธิ์ของท่านหวายิน ต่างหยั่งลึกซึ้งถึงถ้อยคำ ‘ ต่างอยู่โดยปราศจากกันไม่ได้ ‘
เช่นนี้แล้ว ฤาเหนือกว่ามนตรา ยิ่งกว่าตบะบำเพ็ญ คือ สิเน่หา! ระรินสู่...ลูกปัดสิเน่หา เพื่อพิสูจน์ ‘ อำนาจและคำสัญญาแห่งอขิทโร ฌัลล์ ยิ่งใหญ่และเป็นนิรันดร์ ‘’ จริงหรือ
และมันจักประกักษ์สมบูรณ์ ครอบคลุมเบ็ดเสร็จทั้งสิบสองจักรวาล ให้รับรู้ถึงความพรั่นพรึงนั้นใน ‘ อขิทโร มหาคุรุเทวา ‘
รัชนก นามทอน
บรรณาธิการ
สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม
เดือนมีนาคม 2554
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น