คำนำสำนักพิมพ์
เผ่านาคา นักรบอหังการแห่งเทือกเขาสูง เลือดพันธ์นักสู้ผู้ไม่ยอมเป็นทาส เมื่อแสวงหาอิสรภาพให้ผืนแผ่นดิน หาก ‘ อำนาจเดิม ‘ ไม่ปรารถนาให้เปลี่ยนแปลง จึงไล่ล่า...และฆ่าคนนาคา เป็นว่าเล่น
คนฆ่านาคาเป็นวีรบุรุษ คนข่มขืนสาวนาคาถือว่าไม่ผิด ฆ่า...เผาผลาญ..ย่ำยี่ทั้งหมู่บ้าน ยิ่งได้รับคำชื่นชม!
คนแล้วคนเล่า สูญบ้านเสียเฮือน เสียสิ้นแม้ผู้เป็นที่รัก! แม้คนนาคามากมายยอมทอดร่าง แม้คนนาคามากมายพร้อมพลีชีพ...รักษาแผ่นดิน หากก็ไม่สามารถรักษา
เฮือนทุกเฮือนบนเทือกเขานาคา ถูกทลายสิ้นด้วยกองกำลังรัฐบาล คนแก่ เด็ก ผู้หญิงถูกฆ่าโหดเหี้ยม ถูกย่ำยี่สุดพรรณนา นักรบนาคา กระจัดกระจาย
“ มื้อหน้า! “ เสียงคับแค้นเคยตะโกนก้องก่อนละถิ่นฐาน “ มื้อหน้าจะกลับมา! “
ประโยคนั้นยังฝังแน่นกลางใจ ไม่มีวันเลือน
‘ แผ่นดินกลบหน้าเรา คือแผ่นดินเรา! ’
และคราวนี้ คนที่รัฐบาลต้องเผชิญหน้า หัวหน้าเผ่าคนใหม่ที่คนทั้งเผ่านาคาเกรงกลัว แต่ทว่าที่เกรงกลัวกว่านั้น คือทหาร...คือคนของรัฐบาล แม้ไม่รู้จักหน้าจักชื่อ หากที่รับรู้
‘ หัวหน้าเผ่านาคา คือคนเดียวกับพระยม ’
งูพิษ...เผชิญหน้ามันเมื่อใด เมื่อนั้นจึงรู้ถึงอำนาจและความตาย
นาเคนทร์ ผู้ทรงอำนาจสูงสุดแห่งนาคา!
อนาคตของเขาคือความยืนยงของเผ่าพันธุ์ สำหรับตัวเอง...ไม่มีอนาคต...ไม่มีอะไรให้ใคร แม้แต่ ‘ บ้าน ’ ก็ยังไม่มี แม้ ‘ แผ่นดิน ’ ก็ยังต้องตามทวงคืน ฉะนั้นไม่ต้องถามถึงสิ่งอื่น เขาต้องฝึก ‘ หัวใจ ’ ตัวเองให้ว่าง
รัก....ไม่มีประโยชน์
ไม่รัก...ไม่มี....กลับเป็นประโยชน์ ยามทอดร่างลงให้ดินกลบหน้า วิญญาณจะได้ไม่ห่วงใยใคร
“ เมื่ออยู่บนหลังม้า มีปืนพาดตัก มีสาวที่รักเกาะหลัง ฟ้าคือหลังคา เทือกภูเขาคือบ้าน คือเฮือน ”
บทเพลงของนักรบนาคาเป็นเช่นนี้
บทเพลงนั้นของนาเคนทร์เป็นเช่นไร
ทำไมเธอ ‘ รู้สึก ’ ผูกพันกับผู้จ้ายคนนี้มากมาย
เอศวรี แม่ญิ้งแห่งไร่ชาสองปี้หน่อง ฉงนตัวเอง...ผู้จ้ายคนที่บอกเธอว่าไร้แม้แต่แผ่นดิน คนที่มีสองมือเพื่อรบเพื่อฆ่าฤาถูกฆ่า คนที่มีแต่หัวใจ แต่เธอก็ต้องการแค่...หัวใจของคนที่รักเธอ กับ...เธอเองก็จะรักด้วยหัวใจ
หากในยาม ‘ ผู้จ้ายของเธอ ’ เดินออกสู่สงคราม...รบเพื่อแผ่นดิน รบเพื่อคนนาคา เธอย่อมต้องคอย
“ จะต้องคอยอย่างนี้อีกสักกี่ครั้ง! ” หัวใจที่กระตุกวาบคือ “ แล้วถ้า....ถ้า....”
โอ้! ไม่! อย่าคิด...อย่ามีคำว่า ‘ ถ้า ’ เธอจะรอ ‘ ผู้จ้ายของเธอ ’ กลับมา เธอเรียกเขาเหมือนๆ กับเขาเรียกเธอ ‘ ผู้ญิ้งของเขา...’ ผู้ญิ้งของนอเก้น...ผู้ญิ้งผู้แพง ผู้หญิงผู้เป็นที่รักของนาเคนทร์
ผู้หญิง ที่คราบแผ่นดินกลบหน้า เขาจะไม่เปลี่ยนแปลง
เธอเองก็เช่นกัน ตราบแผ่นดินกลบหน้า ก็จะรักด้วยหัวใจ...ไม่เปลี่ยนแปลง!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น